Hanna Birna gleðst, Óskar Bergs, efins.

Já þögn borgarstjórnar er rofin, þau eru með lífsmarki. Það á að fara að rífa upp fjáhaginn og bæta atvinnustigið í borginni. Minnihlutinn hefur lausnirnar að eigin sögn og Hanna Birna tekur þessu fagnandi, enda ekki mikið um góð úrræði þessa dagana. Tilvera íbúa Reykjavíkur mörkuð svartsýni, getuleysi og úrræðaleysi til fjárfrekra verkefna undir járnhæl, og langvarandi fantalegu kverkataki bláu handarinnar á samfélaginu  sem lamar alla getu og framtak  einstaklinga og samfélagsins til framfara. Ekki er nú samt annað hægt en að líta á hjúskaparsáttmála Hönnu Birnu og Óskars Bergssonar  við stofnun meirihluta no.3, sem nánast marklítið plagg vegna skemmdarverka Seðlabanka og ríkisstjórnar á efnahagsumhverfi okkar, eftir árás þeirra fóstbræðra Davíðs og Geirs Hilmars úr launsátri í skjóli nætur á Glitni með afleiðingum sem hljóta að flokkast undir hryðjuverk á íslensku þjóðfélagi. Hafi allir þeir sem þar um véluðu hina mestu skömm fyrir. Reykjavík er ekki í aðstöðu til að gera neitt frekar en aðrir til stórfelldrar atvinnusköpunar á næstunni. Borgarstjóri Hanna Birna ætti að taka einn hring í ríki sínu og líta í kringum sig. Við blasa þúsundir af hálfbyggðu og óklaruðu íbúðarhúsnæði, sem dugir okkur til margra ára ef það klárast einhvern tíma. Iðnaðar og verslunarhúsnæðis sem duga myndi miljónaborg ýmist hálfbyggt eða óklárað og risa verslunar og þjóustu húsnæði sem stendur autt því engin þörf er fyrir það. Til viðbótar er urmull af ónotuðu húsnæði á öllum byggingarstigum allt frá Borgarnesi til Árborgarsvæðis, auk Reykjaness. Svo stendur hálfköruð beinagrind snobbhússins sem troðið var niður í höfnina í Reykjavík, tónlistarhússins, sem átti að vera minnismerki um Björgólf Guðmundsson meðan hann var góði gæinn, sem spreðaði aurum í góðverkin, til að fóðra þennan allt of stóra hóp sem kallar sig listafólk og heldur að samfélagið eigi að ala það eins og gæludýr, og sinnir ekki vinnu eins og aðrir. Núverandi ástand þessa gæluverkefnis fárra sýnir hve all er í heiminum hverfult,  , líka að jafnvel gjöfugustu peningauppsprettur geta þornað upp, og það skeði hér heldur betur og á einni nóttu! Reykjavíkurborg hefur ekki fjármagn til mæta þeirri þörf á nýjum störfum sem er skollin á , íholskeflu uppsagna og verðbólgu. Það er ekkert lánsfé að fá, Borgin þarf að innleysa lóðir fyrir miljarða, útgjöld vegna atvinnu- og húsnæðislausra stóreykst, og gengishrap krónunnar gleypir fjármuni borgarinnar. Svo er Gísli Marteinn farandborgarfulltrúi að tala um að fara að setja Miklubrautina í stokk, ef ríkið sé tilbúið að skella 10 til 20 þúsund millum í þetta, á meðan við förumm betlandi land úr landi í von um að við sleppum við að segja okkur til sveitar í samfélagi þjóðanna. Marg miður skynsamleg hefur að minu mati og fleiri, dotti út úr þessum framagjarna manni. Kona fyrir austan sagði við sveitunga sinn eitt sinn: "Þú ert nú bara ágætur meðan þú þegir". Það á við í þessu tilfelli. Gísli minn, þú verður aldrei borgarstjóri í Reykjavík, gleymdu því, það eru daprir tímar fram undan hjá þér og öðrum sem ætla að byggja pólitískan frama sinn á blindri þjónkun við Íhaldið. Hætt er við eins og nú horfir, að valdatími langþráðs meirihluta Hönnu Birnu, verði seint minnst sem tímamóta framfaraskeiðs í sögu Reykjavíkur. Bæði það að undir langtíma leiðsögn íhaldsins í landsmálum fór efnahagsumhverfið í algjöra rúst, og geðþóttastjórn peningamála þar sem Hitlersheilkennið er leiðarstjarnan, er þar afgerandi áhrifavaldur. því til viðbótar hefur bæjarmálapólitík borgarinnar verið með slíkum fádæma brag sem hefur einkennst af framapoti og bræðravígum innan fylkinga borgarfulltrúa, að málefni borgarinnar hafa vikið fyrir persónulegu framapoti. Þar hafa Sjálstæðismenn og konur ekki síður verið í fararbroddi, og oftar en ekki sýnt barnalega og heimskulega hegðan. Sjóvarpið sýnir okkur oft meira en margir æskja þegar orð og athafnir í hita leiksins verða fyrir framan alþjóð, í beinni útsendingu. því það á við hér eins og ágætur maður sagði við frambjóðanda eftir pólitískan fund er hann spurði vin sinn, "hvernig stóð ég mig"?  "Þú ert ágætur meðan þú opnar ekki munninn" var svarið. Þetta vil ég heimfæra upp á borgarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík. Mér hefur fundist að klaufaskapur, fljófærni ásamt grímulausri sjálfsánæju og augljósri valdagræðgi viðbættri einkenna þá mynd sem þessi seinheppni hópur hefur skapað sér í orði og æði í fjölmiðlum. Mér Finnst ekki undarlegt, að Óskar Bergsson sé hugsandi á svíp annað veifið. Hann er jú ígildi sex borgarfulltrúa Íhaldsins, borgarfulltrúa sem sjá um að brosa framan í fólk í fjölmiðlum, og kyssa fólk opinberlega ef það telst vænlegt til vinsælda. En það dugir ekki lengur. Nú þarf að mæta áður óþekktum erfiðleikum. Skorturinn er að halda innreið sína til okkar. Nú gildir það eitt að sýna festu og úrræðasemi til að komast af. Þá dugir ekki að tala út og suður svo enginn skilji. Lífsnausynlegir hlutir verða að hafa forgang, og við munun læra nauðug viljug,  að mangildið er ofar auðgildinu. Við komum nakin í  þennan heim, og nakin förum við. Við tökum ekki misvelfenginn gróða og vegtyllur með okkur. Gleymum því ekki!